1204 წელს კონსტანტინოპოლის დაპყრობისას პაპისტების მიერ ჯვაროსნებმა ცეცხლსა და  მახვილს მისცეს კონსტანტინოპოლი; ცემდნენ და მუსრს ავლებდნენ მართლმადიდებელ ბერძნებს განურჩევლად წოდებისა, სქესისა და ასაკისა. წმინდა სოფიის ტაძარში ”კეთილშობილმა” რაინდებმა თავისი ხელით დაჩეხეს და ერთმანეთში გაინაწილეს ოქროთი და ძვირფასი ქვებით ჩამოსხმული წმ. სოფიის ტაძრის წმინდა საკურთხეველი. ბიზანტიის ამ უდიდეს წმინდა ტაძარში ჯვაროსნები ღრეობდნენ და მკრეხელობდნენ გარყვნილ ქალებთან ერთად, სვამდნენ ღვინოს ტაძრის სამსახურებელი წმინდა ჭურჭლებიდან, ცეკვავდნენ ტაძრის სამღვდელოების შესამოსელში გამოწყობილები, აგინებდნენ მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდა საიდუმლოებებს, ანადგურებდნენ და იტაცებდნენ წმინდა წიგნებს და ხელნაწერებს, აუპატიურებდნენ კეთილშობილ ქალებს, მონაზვნებსა და ქალწულებს, იტაცებდნენ მოქალაქეთა ქონებას. კათოლიკე პაპისტი ეპისკოპოსები რომის უმკაცრესი ინსტრუქციების თანახმად იკავებდნენ ბერძენთა მართლმადიდებელ ტაძრებს და იქ ამკვიდრებდნენ კათოლიკურ წეს-ჩვეულებებს, მართლმადიდებელი საზოგადოება და ბერ-მონაზვნობა მასიურად რეპრესირებულ იქნა. მართლმადიდებლური ეკლესიები იკეტებოდა.

მეფეო! რომ ჩამოვთვალოთ საეკლესიო და ღვთაებრივ გადმოცემათა და განგებულებათა ყველა ის დარღვევა, რომლებიც ლათინთა მიერ არის ჩადენილი, მაშინ ჩვენი საუბარი გაგრძელდება და შენს სამეფო სმენას გადაღლის. ეს რომ თავიდან ავიცილოთ აღარ მოვიყვან ჩვენი წმინდა პატრიარქებისა და მღვდელმთავრების ნაწერებს მათ წინააღმდეგ, სადაც ისინი ამხელენ მათ; არამედ მოკლედ მოგწერთ შემდეგს. მათ, მეფეო, ცვლილებისა და დამახინჯების გარეშე არ დაუტოვებიათ სარწმუნოების უმთავრესი დოგმატები. ამიტომაც არა მხოლოდ განვარდებიან ქრისტეს სხეულის სიმშვენიერიდან, არამედ გადაეცემიან სატანას. მთელი სახარებისეული სწავლების ბეჭდად მოციქული იმდენად გალატელებს როდი მიმართავს, რომლებიც მხოლოდ ერთ პუნქტში ასწავლიდნენ სხვაგვარად, არამედ იტალიელებს, რომლებმაც თითქმის დაამახინჯეს სახარებისეული, სამოციქულო, კანონიკური და წმინდა მამათა მიერი გარდმოცემა: „დაღათუ ჩუენ, გინა ანგელოზი ზეცით გახარებდეს თქუენ გარეშე მისსა, რომელი იგი გახარეთ თქუენ, შეჩვენებულ იყავნ!“ (გალ. 1,8-9). ასევე მეექვსე მსოფლიო წმინდა კრება თავის I კანონში ამბობს: „ხოლო უკუეთუ ვინმე ყოველთაგანი არა პირველთქმულთა ამათ კეთილად მსახურებისა სჯულთა შეიტკბობს და შეუდგეს და ესრეთ აღიარებდეს და ქადაგებდეს, არამედ წინაუკმო გარდაქცევასა ამათსა ხელყოფდეს, იყავნ

                        წმიდა მარკოზ ეფესელი († 1447 )

       “ჩვენ ლათინები ჩამოვიშორეთ არა რომელიმე სხვა მიზეზით, არამედ იმიტომ, რომ ერეტიკოსები არიან. ამიტომაც სრულიად არასწორი იქნება მათთან გაერთიანება. ლათინები არიან არა მხოლოდ განხეთქილების შემომტანნი, არამედ – ერეტიკოსებიც. ამაზე ეკლესია იმიტომ დუმდა, რომ მათი მოდგმა ჩვენზე ბევრად მეტი და ძლიერია.” “თუკი ლათინებმა გეზს სრულიად გადაუხვიეს სულიწმიდის საკითხში, რომლის გმობა ყველაზე დიდი საშიშროებაა, ე.ი. ცხადია, ისინი ერეტიკოსები არიან და ჩვენ მათ მოვიკვეთთ, როგორც ერეტიკოსებს.” “ასე რომ, ძმანო, გაექეცით ლათინთა სიახლეებს – მათ შემომტანებსა და დამამკვიდრებელთ და ერთმანეთთან სიყვარულით დაკავშირებულებმა თავი მოიყარეთ ჩვენს ერთიან სათავეში – ქრისტეში” (Ахрим. Амвросий(Погодин). Святой Марк Ефесскийи Флорентийская Уния. М. 1994. стр. 333,355)